Je hebt het vast wel eens voorbij zien komen als je een nieuwe router kocht: “ondersteunt ipv6”. Als leek zegt je dat natuurlijk niet zoveel. Misschien weet je nog net dat de nu bestaande ipv4 het protocol is waaruit het huidige internet zijn bestaansrecht ontleent. Maar wat is het?
Hoe kan een protocol van 17 jaar oud het hele internet veranderen? Kijk naar ipv6, dat nu langzaam wereldwijd ingevoerd wordt. Zonder ipv6 zullen we over een paar jaar geen site meer kunnen bezoeken, geen mail meer ontvangen en geen Snapchat versturen.
Eerst de achtergrond: toen het internet eind jaren ’70 ontwikkeld werd, had niemand ooit verwacht dat het zo groot zou worden als het nu is. Het leek de ontwikkelaars een goed idee om elk verbonden apparaat zijn eigen adres te geven: ipv4 werd geboren. Vier nummers, gescheiden door een punt. Elk nummer is een byte (8 bits, waarbij een bit een 0 of een 1 kan zijn), wat 256 verschillende mogelijkheden geeft (2^8). Aangezien de 0 ook een cijfer is, is het hoogste getal 255. Een voorbeeld: 62.69.166.200 (het ip-adres van nu.nl). Dit gaf maarliefst 4.294.967.296 verschillende mogelijkheden, oftewel 2^32. Ruim 4 miljard verschillende mogelijkheden: ruim voldoende, toch?
Niet dus, met 7 miljard mensen op deze aarde, waarbij velen meer dan één apparaat hebben, vele servers (alleen Google gebruikt er meer dan 900.000) en je ziet het probleem: het aantal adressen begint op te raken. Gelukkig zagen ze dit op tijd gebeuren, vandaar de ontwikkeling van ipv6, eind jaren ’90. Ipv6 werkt vergelijkbaar, maar heeft meer mogelijke adressen: 340.282.366.920.938.463.463.374.607.431.768.211.456. Vraag me niet hoe je dat getal moet uitspreken, maar het zijn er 2^128. Om je een idee te geven: dat zijn per persoon vele, vele miljarden adressen. Sterker nog: per persoon zijn er zoveel adressen, dat ze miljarden keren meer adressen hebben dan ipv4 voor de hele wereld heeft. Een adres ziet er zo uit: FE80:0000:0000:0000:0202:B3FF:FE1E:8329. Duidelijk minder makkelijk te onthouden dan ipv4.
Meer dan genoeg adressen dus, het probleem van ipv4 is uit de wereld. Waarom gebruikt de hele wereld het dan nog niet? Het antwoord: geld en gemak. Zolang ipv4 nog adressen over heeft, kun je nog zonder ipv6. Daarnaast kost het implementeren ervan geld: je zult servers, routers, modems moeten aanpassen. Daarnaast zul je eerst nog allebei moeten gebruiken: een server die alleen nog ipv4 heeft, is niet bereikbaar op ipv6. Gelukkig zijn er al internetproviders die vooruit kijken: elke klant van XS4all heeft bijvoorbeeld al beide adressen. Ziggo roept het al jaren, maar tot nu toe is het bij testen gebleven.
Wanneer jij omgaat? Dat ligt aan je internetprovider. Dát je over gaat, is zeker. Over een paar jaar zal er geen optie meer zijn. Als het goed is, zul je er zelf niets van merken: alle apparaten die de afgelopen jaren verkocht werden, zijn erop voorbereid.
IP-adressen moet je natuurlijk sowieso niet onthouden, daarvoor hebben we het DNS. Verder helder artikel. Veel providers zijn al (bijna) zo ver dat ze aan hun klanten IPv6 leveren. In België heeft bijna 40% van de gebruiker het al. Helaas blijft Nederland nog ver achter.
Nee, je moet inderdaad niet IP-adressen gaan onthouden. Ik doe het zelf wel, mijn interne adressen ;). België gaat geweldig met IPv6, Nederland is inderdaad waardeloos bezig.
Mijn thuisrouter doet, als ik me niet vergis, DNS voor mijn interne adressen. Voor zover je die nog zo mag noemen. Want met IPv6 heb je eigenlijk geen ‘interne’, RFC1918 adressen meer natuurlijk (wat een zegen is).
Ja, mijn thuisrouter doet dat ook, maar ik heb een aantal die ik vast op een ip heb staan. Ben er zo aan gewend, dat ik het nummer beter weet dan de naam ;).
Het is zeker een zegen dat je geen NAT meer hoeft te doen. Aan de andere kant, is het voor de minder ervaren gebruikers wel een heel simpele firewall (hoewel natuurlijk absoluut af te raden, is het beter dan niets).